ZONDAG WASDAG episode II: 'The Return of The Verloren Slipje'

Om de twee weken is het Zondag Wasdag, gisteren was het dus weer zo ver. Het zonnetje scheen vaag en we zeulden terug met de waszak door de straten. het was niet zo druk in de LaundryExpress, alleen was de grote machine bezet. We besloten dus maar om het in twee kleinere te verdelen. De lakens en handdoeken op 90°c en de rest op 60°c. dan nog 45 minuten wachten, en klaar was kees. Om de tijd te vullen zijn we in een klein parkje op een bankje een boekje gaan lezen. Toch kon het waterzonnetje ons niet echt verwarmen, maar we hadden elkaar... We waren iets te vroeg terug, de machine moest nog even zwieren. Door de warme dampen in het salon had ik dorst gekregen. Mijn portemonee zat vol kleine muntjes van 1, en 5 eurocent. Deze weigerde de automaat in het salon. Spijtig, maar ik had zo'n dorst. Toen kwam ik op het idee om bij de nachtwinkel om de hoek mijn kleine muntjes om te ruilen voor een frisse Schweppes Agrun. De Indische nachtwinkeleigenaar keek me een beetje nors aan toen hij zag dat ik al dat klein geld boven haalde. Hij begon te preken, van ja, het is de laatste keer, want ik heb zoveel klein geld, en dit en dat. Uiteindelijk gaf ik hem 75cent aan muntjes, nam mijn blikje en groette hem vriendelijk: 'Bon Dimanche monsieur.' Hij bekeek me zelfs niet meer. Terug in het wassalon was de machine aan zijn laatste stuiptrekkingen bezig. We zaten allebei op het bankje voor de machine, en namen en slok van de heerlijk verfrissende drank: aaah... De machine stopte. Een fractie van een seconde bleven de lakens nog tegen de bovenkant van de trommel hangen. Plof! Ze vielen naar beneden en voor het venstertje verscheen mijn verloren geraakte slipje. We keken elkaar aan en schoten in de lach. Hoe is dat daar geraakt? Waarschijnlijk had het zich in een van de kussenslopen verstopt tijdens de vorige wasbeurt, en is het er nu terug uitgevallen. Dus toch geen slipjesfetisjist die aan de haal was gegaan met mijn slipje...

To coffee or not to coffee?